Repertuar teatru Polskiego we Wrocławiu wzbogacił się o mądry i pełen uroku spektakl „Błękitny pies”. Przeznaczony jest nie tylko dla dziecięcej widowni.
• Historia pokazana na scenie – w oparciu o książkę Beaty Majchrzak „Opowieść o Błękitnym Psie, czyli o rzeczach trudnych dla dzieci” – uczy, jak traktować odmienność w społeczności, akceptować ją, a nie wykluczać i stygmatyzować.
•Baśniowy sztafaż oddziałuje na dzieci, ale porusza też dorosłych. Agata Skowrońska stworzyła familijny spektakl, pełen kolorowych obrazów, świetnej muzyki i mądrych życiowych rad.
Dydaktyka na scenie nie zawsze się sprawdza. Zwłaszcza jeśli jest podana w sposób natrętny. Na pewno nie mamy z takim przypadkiem do czynienia, jeśli chodzi o spektakl „Błękitny pies” w Teatrze Polskim. Książka Beaty Majchrzak nagrodzona w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży, zyskała sceniczny kształt, dzięki Agacie Skowrońskiej.
Poznajemy historie czwórki dzieci, nieakceptowanych z powodu swojej odmienności: Basia jest niewidoma, Staś niesprawny umysłowo, Tomek jest umierający, a Zosia straciła w wypadku nogę. Akcja rozgrywa się w realnym świecie oraz w baśniowym, którym jest łąka. Każde z dzieci ma tam swoją postać, która pomaga uwierzyć w siebie. Poszanowanie odmienności, inności to cechy, które spektakl pokazuje jako te stanowiące o naszym człowieczeństwie.
Pokazanie historii, jak i obu światów powiodło się w dużym stopniu, dzięki zespołowi realizującemu ten spektakl. Kolorowa i funkcjonalna scenografia i kostiumy to dzieło Beaty Fertały-Harlender. Muzykę wpadającą w ucho przygotowali Justyna Różewicz-Suszczyńska I Marcin Suszczyński. Spektakl jest dynamiczny dzięki choreografii Katarzyny Baran, a światło, które wyczarowuje kolejne sceny, zarówno realnego jak i baśniowego świata, jest dziełem Dariusza Bartołda. Powstał spektakl kolorowy, rozśpiewany i roztańczony.
Siła tego spektaklu są również znakomite role. Dariusz Bereski to pełen ciepła i spokoju Błękitny Pies, snujący opowieści poszczególnym bohaterom. Niezawodna jest Monika Bolly jako Babcia, Lokomotywa i Skorkowa. W każdej z tych ról jest inna: ciepła i serdeczna jako babcia, zgryźliwa i zrzędliwa jako Lokomotywa. Odnotujmy świetną rolę Srebrnej Kotki Aldony Struzik, towarzszącej Błękitnemu Psu.
Warto także wymienić młodych wykonawców, którzy wkładają w swoje role wiele serca: Basia – Aleksandra Chapko, Staś – Jakub Grębski, Tomek – Marcin Piejaś, Zosia – Beata Śliwińska. To oni bawią nas, wzruszają, oraz zwracają uwagę na nietolerancję z jaką spotykamy się nie tylko na scenie, ale i w prawdziwym życiu.
Oglądająca spektakl prawie 5-letnia Emilka, z uwagą śledziła poszczególne sceny tej prawdziwej baśni, a najbardziej zapamiętała Błękitnego Psa. Nic dziwnego, bo spektakl ten zapada w serca zarówno małego , jak i dorosłego widza.
tom
Błękitny Pies, reżyseria Agata Skowrońska, adaptacja Błażej Michalski, scenografia I kostiumy Beata Fertała-Harlender, muzyka Justyna Różewicz-Suszczyńska I Marcin Suszczyński, choreografia Katarzyna Baran. Teatr Polski we Wrocławiu. Prapremiera polska 25 września 2020.
